Quran Surah Al Balad Transliteration |
Ayat: 20 Meaning of Surah: The City Number surah: 90 |
Bismillaahir Rahmaanir Raheem |
| 1. Laaa uqsimu bihaazal balad |
| 2. Wa anta hillum bihaazal balad |
| 3. Wa waalidinw wa maa walad |
| 4. Laqad khalaqnal insaana fee kabad |
| 5. Ayahsabu al-lai yaqdira 'alaihi ahad |
| 6. Yaqoolu ahlaktu maalal lubadaa |
| 7. Ayahsabu al lam yarahooo ahad |
| 8. Alam naj'al lahoo 'aynayn |
| 9. Wa lisaananw wa shafatayn |
| 10. Wa hadaynaahun najdayn |
| 11. Falaq tahamal-'aqabah |
| 12. Wa maaa adraaka mal'aqabah |
| 13. Fakku raqabah |
| 14. Aw it'aamun fee yawmin zee masghabah |
| 15. Yateeman zaa maqrabah |
| 16. Aw miskeenan zaa matrabah |
| 17. Summa kaana minal lazeena aamanoo wa tawaasaw bissabri wa tawaasaw bilmarhamah |
| 18. Ulaaa'ika As-haabul maimanah |
| 19. Wallazeena kafaroo bi aayaatinaa hum as-haabul Mash'amah |
| 20. Alaihim naarum mu'sadah |
Quran Transliteration |
Surah Al Balad Farsi Translation
لَا أُقْسِمُ بِهَـٰذَا الْبَلَدِ ﴿١﴾
(1) قسم می خورم به این شهر،
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَـٰذَا الْبَلَدِ ﴿٢﴾
(2) در حالی که تو در آن جای داری
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿٣﴾
(3) و سوگند به پدر و آنچه زاده است؛
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿٤﴾
(4) همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفریدیم.
أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿٥﴾
(5) آیا گمان می کند که هرگز کسی بر او دست نیابد؟!
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿٦﴾
(6) می گوید: ثروت فراوانی را [برای مبارزه با پیامبر و اسلام] تباه کرده ام!
أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿٧﴾
(7) آیا گمان می کند که هیچ کس او را ندیده است [که همه اعمال و کردارش را ثبت کند؟]
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ ﴿٨﴾
(8) آیا برای او دو چشم قرار ندادیم؟
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿٩﴾
(9) و یک زبان و دو لب؟
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿١٠﴾
(10) و او را به راه خیر و شر هدایت نکردیم [تا راه خیر را بگزیند و راه شر را واگذارد؟]
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿١١﴾
(11) پس شتابان و با شدت به آن گردنه سخت وارد نشد؛
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿١٢﴾
(12) و تو چه می دانی آن گردنه سخت چیست؟
فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿١٣﴾
(13) آزاد کردن برده،
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿١٤﴾
(14) یا طعام دادن در روز گرسنگی و قحطی،
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿١٥﴾
(15) به یتیمی خویشاوند،
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿١٦﴾
(16) یا مستمندی خاک نشین؛
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿١٧﴾
(17) علاوه بر [انجام] این [تکالیف]، از کسانی باشد که ایمان آورده اند و یکدیگر را به صبر و مهربانی سفارش کرده اند؛
أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿١٨﴾
(18) اینان سعادتمندان اند؛
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿١٩﴾
(19) و کسانی که به آیات ما کفر ورزیدند، آنان شقاوتمندان اند
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ﴿٢٠﴾
(20) بر آنان آتشی سرپوشیده احاطه دارد [که هیچ راه گریزی از آن ندارند.]
Tidak ada komentar:
Posting Komentar